می تپید بی امان ضربان قلبش به تکرار
چون بچه آهویی در حادثه گرفتار
گرفته بود نفس
در آن قفس
بود تنش از عرق خیس
بی تامل نگاهی انداخت به پشت سر
شعله می کشیدند زبانه های آتش
و می سوخت اسباب خانه در آتش
گر تامل میکرد بیش از این
سوخته بود او هم ، در آتش
گرفت تصمیم آخرش
رفت به سمت پنجره
و نگریست به خیابان
از طبقه دهم آپارتمان
خواست که خود را
پرت کند در خیابان
شاید که نجات یابد جان
به ناگه حس کرد
دستی بر شانه
برگشت
و دید آن آتش نشان فداکار
آتش نشان برداشت
ماسک خود را از روی صورت
و آن را گذاشت
بر روی چهره
پریشان و مضطرب کودک
آه دوباره زندگی
آتش نشان به سرعت باد
او را گرفت
از میان زبانه های آتش
و برد به سمت زندگی
وقتی رسیدن به بیرون از آتش
آن فرشته دل آرا
از دست داده بود
جان خود را
جانش را داد تا جانی نگهدارد
او شهید شد در راه انسانیت
او نمی میرد
چرا که انسان فداکار
تا ابد زنده است
و نامش هست
دل آرای انسانیت
( دل آرا شرکاء )
این شعر و سروده زیبا از بانو دل آرا شرکاء ، یاد آور کار ارزشمند زنده یاد آتش نشان شهید ( امید عباسی ) می باشد .
یاد او و همه آتش نشانان عزیزی که جان خود را در راه کمک به همنوعان خود ، از دست داده اند ، گرامی باد .
برخی دیگر از آتش نشانان فداکار سرزمین مان که در حین انجام ماموریت فداکارانه شهید شده اند نام میبرم .
آتشنشانان شهید :
بهنام میرزاخانی ، مهدی حاجی پور ، رحیم علی لشنی ، محمد نارمی ، حسن پوراکبر ، علی قانع ، علی خورشیدی فر ، امیررضا زارع ، حمیدرضا نوروزی ابدال آبادی ، مرتضی حیدری ، احسان جامعی ، حمید آذری ، داوود نجاتی ، جعفر صادقی ، جواد محمدی ، برکت جوذری ، فریدون علی تبار ، امیر حسین داداشی ، حسین حسین زاده ، علی امینی ، حسین سلطانی ، رضا نظری ، مجتبی کوهی ، محسن قدیانی ، رضا شفیعی ، محمد آقایی ، علی رضا سفی زاده ، محسن روحانی ، علی مستوفی ، حامد هوائی قوشچی ، مرتضی عظیمی ، بیژن نظری ، حسن فلاح ، صمد سلمانیان ، سلیم ابراهیمی ، عباس اخوان ، حمید آذری ، محمدحسین خلیلی ، ناصر مهروزی ، امیرمحمد زارع
یادشان گرامی و روحشان شاد