اصلی‌ترین وی‍ژگی شخصیتی هدیه تهرانی چیست؟

جالب اینجاست اولین نقشی که هدیه تهرانی آن را پذیرفت اما هیچ وقت آن را بازی نکرد نقش اصلی زن فیلم «بودن یا نبودن» کیانوش عیاری است؛ زنی که برای زنده بودن می‌جنگد.

سایت گروه مجلات همشهری: هدیه تهرانی که این روزها در نقش یک مادر داغدار در فیلم هفت دقیقه تا پاییز روی پرده‌های سینماست، بدون شک سوپراستار یک نسل از سینمارو‌های ایرانی است. غیر از چند نقش در فیلم‌های متوسط، معمولا هر کدام از بازی‌های او یک اتفاق در سینمای ایران است. به قول خودش او معمولا نقش «یک زن امروزی مستقل» را بازی می‌کند؛ نقشی که به شخصیت خودش بسیار نزدیک است. معمولا تحلیل شخصیت کسی که داده‌های کمی برای تحلیل در اختیار رسانه‌ها قرار داده، خیلی سخت است. اما اگر دقیق‌تر باشیم همین مصاحبه نکردن‌ها و حضور نداشتن‌ها خودش می‌تواند داده‌هایی برای تحلیل شخصیت هدیه تهرانی باشد.


سعید بی‌نیاز؛ کارشناس ارشد روان‌شناسی با این مقدمه در همشهری مثبت نیمه اول مرداد ماه نوشته است: مصاحبه هوشمندانه نیما حسنی‌نسب با او که چند سال پیش در مجله فیلم چاپ شد و الان هم روی سایت « سینمای ما» قابل دسترسی است، بیشترین کمک را به شناخت شخصیت او می‌کند. در یک سال اخیر، هدیه تهرانی هم به خاطر نمایشگاه عکسش در خانه هنرمندان و حواشی مشهورش، هم به خاطر اکران شبانه و هفت دقیقه تا پاییز و هم به خاطر حواشی اخیر حضور نداشتنش در مراسم فرش قرمز هفت دقیقه تا پاییز، خبر‌ساز بوده است. دست آخر هم اینکه هدیه تهرانی از معدود بازیگران ایرانی است که می‌شود از روی نقش‌هایی که انتخابشان کرده، بیشتر او را شناخت. 


اصلی‌ترین وی‍ژگی شخصیتی هدیه تهرانی چیست؟


 اگر باز هم سراغ همان پنج عامل بزرگ شخصیت یعنی برون‌گرایی، ثبات هیجانی، اشتیاق به تجربه‌های تازه، استقلال‌طلبی و وظیفه‌شناسی برویم، بهترین گزینه برای پرداخت بیشتر شخصیت هدیه تهرانی استقلال‌طلبی‌اش است. او به خاطر شرایطش دستش برای انتخاب نقش‌هایش باز‌تر است و معمولا یادش نمی‌رود که نقش‌هایش هم این وی‍ژگی را داشته باشند. او درباره شکل‌گیری این وی‍ژگی می‌گوید: «طبعا بخشی از این روحیه به شخصیت و نوع تربیت خانوادگی برمی‌گردد. من از 13 سالگی مستقل بودم، کار می‌کردم و در اجتماع فعال بودم. این را مدیون خانواده‌ام هستم که مرا به این سمت سوق دادند که استقلال داشته باشم و آزادانه عمل کنم و تصمیم بگیرم. در جامعه ما برای زن‌ها مسائل و خطرات مختلفی پیش می‌آید و باید همیشه مسلط و آماده جنگیدن و مقابله باشی تا بتوانی حقت را بگیری و راهت را درست بروی. نمی‌دانم این اسمش اعتماد به نفس است یا هر چیز دیگر، اما همیشه این کار را خوب بلد بوده‌ام، چه در سینما و چه در زندگی عادی». جالب اینجاست که خانم تهرانی به خاطر همین روحیه، بسیاری از نقش‌های پیشنهادی که در آن انفعال وجود داشته را بازی نکرده‌اند؛ مثلا او در مورد نقش راحله در فیلم روز‌واقعه می‌گوید: «موقع خواندن فیلمنامه دیدم راحله نقش خیلی کوتاهی است که هیچ کار خاصی جز چند تا بله و خیر نمی‌کند و بیشتر یک تیپ ساده است تا شخصیت. به همین دلیل جواب منفی دادم». در مورد نقش لیلا در فیلم لیلای مهرجویی هم می‌گوید: «این مضمون که مردی می‌خواهد زن بگیرد چون همسرش نازاست، برایم قابل هضم نبود و فکر می‌کردم که اصلا چرا چنین چیزی باید مطرح شود». جالب اینجاست اولین نقشی که هدیه تهرانی آن را پذیرفت اما هیچ وقت آن را بازی نکرد نقش اصلی زن فیلم «بودن یا نبودن» کیانوش عیاری است؛ زنی که برای زنده بودن می‌جنگد. غیر از دنیای بازیگری، می‌شود از انتخاب هنر دوم خانم تهرانی هم به این روحیه پی برد. او عکاسی را انتخاب کرده است. یک هنر کاملا فردی که آن را مستقلا و بدون دخالت هیچ‌کس دیگری می‌شود انجام داد. البته شاید سینما جمعی‌ترین هنر باشد اما هدیه تهرانی با بده و بستان‌هایی که موقع درآمدن یک نقش می‌کند این روحیه استقلال‌جویی را موقع فیلم‌برداری هم حفظ می‌کند.

 استقلال‌جویی در مقابل اشتیاق به تجربه‌های تازه


یکی دیگر از وی‍ژگی‌های بارز شخصیتی هدیه تهرانی، اشتیاق به تجربه‌های تازه است. او دوست دارد محیط‌های جدید و کارهای جدید را تجربه کند. برای همین است که از یک جایی به بعد در زندگی حرفه‌ای خانم تهرانی، حضور کوتاه چند دقیقه‌ای در فیلم‌ها دغدغه او شد. ضمن اینکه در همان مصاحبه او گفته که بدش نمی‌آید تئاتر را هم بازی کند. طراحی دکوراسیون داخلی، تجارت، عکاسی و بازیگری هم چهار وادی متفاوتی است که همین حس تجربه‌خواهی، هدیه تهرانی را به آنها کشانده است. تجربه‌خواه‌ها معمولا آدم‌های ریسک‌کننده‌ای هستند. این ریسک‌کردن را می‌توانید در بازی هدیه تهرانی مقابل دوربین فیلم اولی‌ها به وضوح مشاهده کنید. ضمن اینکه او در قرارداد‌های تجاری ( مثلا در تولید عطر با برند هدیه تهرانی) هم ریسک شراکت را به قرارداد فروختن امتیاز ترجیح می‌دهد. این تجربه‌خواهی، او را به «بم» بعد از زلزله و مناطق جنگ‌زده افغانستان و کوه‌های کردستان هم کشانده است. خودش در مورد شکل‌گیری این وی‍ژگی می‌گوید: «صد در صد به کودکی برمی‌گردد و خیلی هم ژنتیکی و ذاتی است. در یک کلام، زندگی عادی و روتین را تاب نمی‌آورم و دوست دارم با حرکت و پویایی خود زندگی، جلو بروم و به تکرار و عادت تن ندهم». البته این تجربه‌خواهی در دنیای سینما در مقابل حس استقلال‌جویی قوی هدیه تهرانی برمی‌گرد. او در فیلمنامه‌ها دنبال شخصیت‌های خاص مستقل می‌گردد و این کارهای او را تا حدودی به هم شبیه می‌کند. این شباهت با ذات تجربه‌خواهی در تعارض است. احتمالا او مخصوصا این روزها که نقش‌های متفاوت‌تری را امتحان می‌کند، دارد در درونش این دو تا وی‍ژگی شخصیتی یعنی استقلال‌جویی و تجربه‌خواهی را با هم آشتی می‌دهد.